Plamistość liści pietruszki

Charakterystyka choroby

Występowanie choroby jest zwykle związane ze starszymi liśćmi i drugą połową wegetacji. Najbardziej szkodliwa jest w sierpniu i wrześniu. W odpowiednich warunkach porażane są również ogonki liściowe. Jeśli warunki są odpowiednie do rozprzestrzeniania się infekcji, pojawia się plamistość, prowadząca do zwijania się i więdnięcia liści, które wyglądają jak spalone. Wysokie straty liści są powodowane przez chorobę podczas deszczowej pogody lub nadmiernego podlewania.

Objawy

Pierwsze objawy pojawiają się jako ciemnobrązowe do czarnych nieregularne plamy na liściach, tworzące się na blaszce liściowej lub ogonkach liściowych. Zmiany często pojawiają się tylko na brzegu liścia, skąd rozprzestrzeniają się dalej na blaszkę liściową. Ogólnie rzecz biorąc, pojawienie się choroby rozpoczyna się najpierw na najstarszych liściach, skąd choroba postępuje pionowo i poziomo w drzewostanie. plamy są początkowo otoczone chlorotycznym pierścieniem zarówno na młodszych, jak i starszych liściach. Później mogą się one łączyć, w wyniku czego cały liść wkrótce obumiera. Podobnie, szybkie więdnięcie występuje przy silnym porażeniu liści. Osłabione przez chorobę liście mogą utrudniać zbiór mechaniczny, a w wyniku słabego lub martwego aparatu liściowego korzenie nie są zbierane i pozostają na polu. Patogen może również powodować zamieranie wschodzących roślin oraz płytką, twardą zgniliznę korzeni podczas przechowywania.