Więdnięcie papryki

Charakterystyka choroby

W praktyce najczęściej spotyka się więdnięcie papryki wywołane przez Fusarium lub Sclerotinia (rys. 1). Więdnięcie Fusarium (Fusarium oxysporum) charakteryzuje się brązowieniem wiązek naczyniowych, widocznym na podłużnie rozciętej łodydze (rys. 2). Grzyb wnika do rośliny przez korzenie, które są uszkadzane przez wysoki poziom składników odżywczych.n, szczególnie w glebach silnie nawożonych obornikiem pochodzącym od drobiu i innych małych zwierząt domowych. Czynnik sprawczy więdnięcia fusarium utrzymuje się w glebie i może się niebezpiecznie rozmnażać, zwłaszcza jeśli papryka jest uprawiana w tym samym miejscu przez kilka lat. Zgnilizna twardzikowa (Sclerotinia sclerotiorum) charakteryzuje się dużymi bladobrązowymi plamami otaczającymi łodygi roślin (rysunek 3). Później w łodygach tworzą się sklerocja (ryc. 4), które po zniszczeniu chwastów przedostają się do gleby i przez kilka lat stanowią źródło infekcji dla uprawianych na tym obszarze roślin.oprócz papryki, Sclerotinia sclerotiorum infekuje ogórki, pomidory, marchew, pietruszkę, sałatę i inne uprawy. Podczas gdy więdnięcie papryki wywołane przez Sclerotinia jest bardziej prawdopodobne w wilgotnych, słabo wentylowanych, szybko czyszczonych szklarniach, więdnięcie papryki wywołane przez Fusariumm występuje głównie w gorące letnie dni, kiedy zatkane wiązki naczyniowe nie są w stanie transportować wystarczającej ilości wody do nadziemnych części roślin.

Opcje ochrony

Ponieważ więdnięcie papryki jest konsekwencją niedociągnięć agronomicznych i kulturowych, nie ma bezpośrednich sposobów jego zwalczania. sukcesu można oczekiwać jedynie od środków zapobiegawczych. W przypadku więdnięcia fuzaryjnego oznacza to coroczną rotację obszaru uprawy papryki i staranne nawożenie, zwłaszcza wspomnianym wcześniej obornikiem drobiowym. W przypadku zgnilizny twardzikowej, cieńsze zszywki, intensywna wentylacja pomieszczeń i nawadnianie roślin w godzinach porannych.