Zeler

Ślimaki rozwijają się w wilgotnych warunkach, dlatego częściej spotykamy je w latach o dużych opadach deszczu.Chowają się w wilgotnych i stale zacienionych miejscach, które służą im również jako miejsca zimowania.Z tych kryjówek wędrują następnie wiosną w poszukiwaniu pożywienia.Najchętniej zjadają liście warzyw kapusty i sałaty, korzenie marchwi, bulwy ziemniaków, owoce truskawek, często zagrzebują się w opadłych owocach.W ogrodach najczęściej spotykane są ślimaki: ślimak wielki (na zdjęciu na liściu) i ślimak polny.

Padanie vzchádzajúcich rastlín býva častou príčinou neúspechu pri predpestovaní rôznych druhov zelenín, ale aj okrasných rastlín. Napriek tomu, že sa na ňom podieľa viacero mikroorganizmov, jedná sa o komplexné ochorenie. Jeho vznik totiž výrazne ovplyvňujú pestovateľské podmienky, ktoré dokážu vzchádzajúcim rastlinám pestovatelia zapezpečiť najmä v bytových podmienkach a ktoré vlastne podporujú alebo naopak oslabujú životaschopnosť a odolnosť vzchádzajúcich rastlín. Základným predpokladom úspešného dopestovania mladých zeleninových alebo kvetinových sadeníc je zabezpečenie čo najoptimálnejších podmienok, z ktorých najväčší význam majú svetlo, teplota a voda a ich vzájomná vyváženosť. Treba pritom vychádzať aj z nárokov jednotlivých druhov zelenín a kvetín. V každom prípade sa snažme výsevy umiestniť na najsvetlejšie miesta v byte a teplotu v miestnosti regulovať tak, aby sa pri slabej intenzite svetla rastliny nevyťahovali. Opatrne treba narábať aj s vodou. Vlhkosť zeminy treba pravidelne kontrolovať a nenechať ju úplne vysušiť, ale nesmie sa ani premokriť. Tu treba spomenúť aj potrebu drenáže vo výsevných nádobách, aby bola zemina dostatočne vzdušná. Na výsevy by sme mali použiť vždy čerstvú zeminu, nie príliš bohatú na živiny, pretože mladé rastliny nepotrebujú veľa živín. Naopak, zasolenie (prehnojenie) pôdy môže mať za následok poškodenie koreňov, cez ktoré pôdne mikroorganizmy ľahko preniknú do mladých rastlín. Popri všestrannej strarostlivosti môžeme výsevy zelenín a kvetín preventívne ošetriť po sejbe formou zálievky prípravkom Previcur 607 SL. Na 1 m2 sa aplikuje 2-5 litrov roztoku.

Plamistość liści selera (Septoria apii) jest najgroźniejszą chorobą grzybową selera. Poraża wszystkie zielone części rośliny i powoduje na nich niewielkie brązowe plamy. Najbardziej dotknięte są dolne liście, które stopniowo brązowieją i usychają. Na stanowiskach do rozmnażania grzyb atakuje również pędy kwiatowe, a później nasiona, które oprócz chorych resztek roślinnych mogą być ważnym źródłem infekcji w kolejnym sezonie wegetacyjnym. Plamistość liści selera rozprzestrzenia się głównie przy wilgotnej pogodzie, ale w ogrodach może jej sprzyjać również częste nawadnianie, a także uprawa selera w miejscach zacienionych lub w gęstej kępie.