Rośliny ozdobne

Różne gatunki grzybów i bakterii z gatunku Pseudomonas marginata przyczyniają się do pogorszenia jakości bulw miecznika w okresie wegetacji lub podczas przechowywania. Suchą zgniliznę, często powodującą mumifikację bulw, wywołuje grzyb Fusarium oxysporum f. sp. gladioli. Objawia się ona białym lub różowawym nalotem na powierzchni bulw. Szary nalot grzybowy i zgniliznę twardzikową bulw wywołuje grzyb Botrytis gladiolorum. Ostro odgraniczone, błyszczące wżery na bokach i spodzie bulw są charakterystyczne dla plamki bakteryjnej. W przeciwieństwie do plamki wywołanej przez grzyby, plamka bakteryjna nie rozprzestrzenia się podczas przechowywania

Fizjologiczne korkowacenie liści pelargonii objawia się kilkumilimetrowymi naroślami na spodniej stronie liści pelargonii tarczowej (Pelargonium peltatum = pelargonia opadająca lub zwisająca). Są to w rzeczywistości powiększone komórki i są wynikiem wysokiej wilgotności powietrza i gleby oraz słabego odprowadzania wody z doniczek

Rdza piżmowa jest powodowana przez grzyb Puccinia pelargonii-zonalis i dotyka wyłącznie piżmianu pierścieniowego uprawianego w stanie dzikim lub na terenach otwartych, dlatego występuje tylko w latach wilgotnych oraz w zwartych i często nawadnianych drzewostanach. Jest przenoszona przez chore rośliny i rozprzestrzenia się w drzewostanach za pomocą zarodników

Rdza różowa (Phragmidium mucronatum) również rozwija się przy deszczowej pogodzie i podobnie jak czarna plamistość powoduje przedwczesne opadanie mocno zainfekowanych liści. Rdza różowa objawia się niepozorną żółto-pomarańczową mozaiką na górnej stronie liści, którą dodatkowo uwydatniają pomarańczowo-brązowe skupiska letnich zarodników i ciemnobrązowe skupiska zimowych zarodników na spodniej stronie liści.

Septoria chryzantem (Septoria chrysanthemella) to jedna z najczęstszych chorób grzybowych chryzantem. Pierwsze objawy, w postaci ciemnobrązowych, najczęściej okrągłych, ostro zarysowanych plam, pojawiają się na najstarszych liściach. W wilgotnych warunkach i przy deszczowej pogodzie choroba szybko rozprzestrzenia się na młodsze liście. Silnie porażone liście brązowieją, więdną i przedwcześnie opadają. Rośliny są poparzone od dołu, wzrost jest słabszy, a kwiaty mniejsze. Grzyb zimuje na resztkach porażonych roślin, ale także na roślinach matecznych, z których pobiera się sadzonki do dalszego rozmnażania.

Roztocz chmielowiec (Tetranychus telarius) żyje na liściach około 200 gatunków roślin. Uszkadza wiele roślin polowych, szklarniowych i domowych, ale także chwasty, z których może przenosić się na rośliny uprawne (np. chmiel, fasolę, ogórki). Nie jest to owad, lecz pająk z czterema parami odnóży, stąd jego popularna nazwa - czerwony pająk. Jest bardzo mały (mierzy zaledwie 0,2-0,4 mm), ledwo widoczny gołym okiem. Na jego obecność wskazuje cienka pajęczyna na silniej zaatakowanych częściach rośliny. Układ pokarmowy jest ślepo zakończony, bez otworu odbytowego. Wydziela włókna, wzdłuż których się porusza. Wbija się w liście i wysysa z nich soki roślinne. Na przykład na chmielu powoduje chorobę spadzi, w której liście stają się brązowo-czerwone, wysychają i opadają. Roztocze chmielowe jest rozdzielnopłciowe. Zapłodnione jaja rozwijają się w larwy, które przepoczwarzają się podczas linienia. Latem roztocze jest zabarwione na zielono przez wchłaniany chlorofil, jesienią jest czerwonawe.

Wysysają soki roślinne na młodych liściach i pędach.W miarę ich rozwoju, w miejscach zasysania, pochewki liści są rozrywane, tworząc różne duże pęknięcia.Najbardziej szkodliwe są małe bezskrzydłe nimfy, które wygryzają dziury w liściach.Są zielone lub brązowe, wielkości około 5 mm, ale zwykle raczej zauważa się uszkodzenia niż widzi owady.W czerwcu i lipcu często przenoszą się na zioła i chwasty w poszukiwaniu pożywienia.Najbardziej uszkodzone są zwykle chryzantemy, dalie i fuksje.

Ćma szklarniowa na roślinach ozdobnychMatka szklarniowa (Trialeurodes vaporariorum), znana bardziej pod potoczną nazwą mączlik, jest groźnym szkodnikiem kwiatów domowych i szklarniowych oraz różnych szybko rosnących warzyw. Szkodzi wysysając soki roślinne, a także wydala duże ilości lepkiej spadzi, która jest pożywką dla różnych gatunków mączlików.W przypadku dotknięcia porażonych roślin dorosłe ćmy odlatują z nich w dużych ilościach.

Fritillary to drobne smukłe owady o wielkości około 1-3 mm.Mają 2 pary wąskich, bezbarwnych skrzydeł, które są obrzeżone dookoła długimi brwiami.Skrzydła wyglądają jakby miały poszarpane brzegi, stąd nazwa tego owada.W zależności od gatunku, dorosłe fritillary są koloru czarnego lub żółtobrązowego, ale mogą mieć czerwone, czarne lub białe oznaczenia.Po zaniepokojeniu często odskakują.Larwy są podobne do dorosłych, ale nie mają skrzydeł i są jaśniejsze.Jaja fritillarów są półprzezroczyste, mają nerkowaty kształt i wielkość około 0,3 mm.

Mszyce są najbardziej rozpowszechnionymi i znanymi szkodnikami upraw ogrodowych. Ich szkodliwość polega częściowo na tym, że mogą się bardzo szybko rozmnażać, a częściowo na tym, że wysysają znacznie więcej soku z roślin, niż są w stanie wykorzystać. Dlatego te słodkie i lepkie wydzieliny (zwane spadzią) zanieczyszczają dolne liście, na których rosną jeżyny. Mszyce powodują również szkody pośrednio, przenosząc różne choroby wirusowe (np. zarazę tulipanów, zarazę nagietka). Większość gatunków mszyc ma żywicieli zimowych, na których zimują w postaci jaj. Wiosną produkują na nich dwa lub trzy pokolenia, a następnie przelatują na letnie rośliny żywicielskie, gdzie pozostają do jesieni. Następnie powracają do żywicieli zimowych i składają zimujące jaja.

Roztocza nie są owadami, ale pajęczakami, o czym świadczą ich 4 pary kończyn i zdolność do tworzenia pajęczyn na zaatakowanych roślinach. Ponieważ są bardzo małe (długość ich ciała wynosi 0,2 - 0,4 mm), są ledwo widoczne gołym okiem. Na ich obecność wskazują srebrzyste, żółtawobrązowe lub brązowawe drobne plamki na górnej stronie zaatakowanych liści. Najczęstszym szkodnikiem roślin ozdobnych jest przędziorek chmielowiec (Tetranychus telarius), popularnie zwany również przędziorkiem czerwonym. Oprócz roślin ozdobnych atakuje on dziesiątki różnych upraw polowych, warzyw, drzew owocowych i przeżywa na różnych chwastach. W naturze zimuje w stadium zapłodnionej samicy. W ciepłych i suchych warunkach w mieszkaniach i szklarniach rozmnaża się nieprzerwanie przez cały rok.

Mączniak prawdziwy jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych i znanych chorób grzybowych roślin. Występuje na różnych uprawach polowych, drzewach owocowych, winorośli, warzywach i różnych roślinach ozdobnych, np. różach, petuniach, drzewie żelaznym (werbena), chinniach, nagietkach, floksach itp. Wszystkie mączniaki rzekome charakteryzują się grubym, pudrowym nalotem pokrywającym liście i łodygi zaatakowanych roślin. Później liście więdną, a roślina traci dużą część swojej powierzchni asymilacyjnej, a w przypadku roślin ozdobnych oczywiście traci swoje walory estetyczne. Mączniak rzekomy występuje głównie na roślinach, które cierpią z powodu braku światła, znajdują się w słabo wentylowanych miejscach lub są silnie nawożone azotem. Różne gatunki i odmiany roślin ozdobnych są w różnym stopniu podatne na mączniaka prawdziwego.

Opadanie wschodzących roślin jest częstą przyczyną niepowodzeń w uprawie wstępnej różnych rodzajów warzyw, ale także roślin ozdobnych. Chociaż w proces ten zaangażowanych jest kilka mikroorganizmów, jest to złożona choroba. Na jej występowanie duży wpływ mają warunki uprawy, jakie hodowcy są w stanie zapewnić wschodzącym roślinom, zwłaszcza w warunkach mieszkaniowych, które faktycznie sprzyjają lub wręcz przeciwnie, osłabiają żywotność i odporność wschodzących roślin. Podstawowym warunkiem udanej produkcji młodych sadzonek warzyw lub kwiatów jest zapewnienie najbardziej optymalnych warunków, z których najważniejszymi są światło, temperatura i woda oraz ich wzajemna równowaga. Musi to również opierać się na wymaganiach różnych rodzajów warzyw i kwiatów. W każdym przypadku należy starać się umieszczać zasiewy w najjaśniejszych miejscach w mieszkaniu i regulować temperaturę w pomieszczeniu, aby rośliny nie były wyciągane przy słabym oświetleniu. Należy również ostrożnie obchodzić się z wodą. Regularnie sprawdzaj wilgotność gleby i nie pozwól jej całkowicie wyschnąć, ale nie pozwól, aby stała się zbyt mokra. Należy również wspomnieć o potrzebie drenażu w pojemnikach do wysiewu, aby zapewnić wystarczającą przewiewność gleby. Do siewu należy zawsze używać świeżej gleby, niezbyt bogatej w składniki odżywcze, ponieważ młode rośliny nie potrzebują wielu składników odżywczych. Wręcz przeciwnie, zasolenie (nadmierne nawożenie) gleby może spowodować uszkodzenie korzeni, przez które mikroorganizmy glebowe mogą łatwo przenikać do młodych roślin. Oprócz wszechstronnej pielęgnacji, wysiane warzywa i kwiaty można traktować zapobiegawczo po wysiewie za pomocą Previcur 607 SL. Stosować 2-5 litrów roztworu na 1 m2.

Rozprzestrzenianiu się czarnej plamistości liści róż (Diplocarpon rosae) sprzyja deszczowa pogoda. Ponieważ czynnik chorobotwórczy zimuje w opadłych liściach, najpierw zakażane są dolne liście róż. Stamtąd infekcja stopniowo rozprzestrzenia się na wyższe liście. Silnie zakażone liście przedwcześnie opadają.

Mączniak rzekomy róż (Sphaerotheca pannosa var. rosae) charakteryzuje się gęstym, białawym nalotem na liściach i pędach. Rozprzestrzenia się przy bardziej suchej pogodzie, ale przy wyższej wilgotności powietrza. Różne odmiany są różnie podatne na mączniaka rzekomego. Odmiany o gładkich i błyszczących liściach są bardziej odporne.